ŚWIĘTA ROZALIA
Święta Rozalia – urodziła się we Włoszech w 1234 roku, w mieście Viterbo.
Żywot św. Rozalii
Św. Rozalia już od najmłodszych lat była bardzo świętobliwa i wykazywała duże zainteresowanie religią. Przejawiało się to również w jej życiu – chętnie pomagała potrzebującym, chorym i upadającym na duchu. W wieku 14 lat ciężko zachorowała, a lekarze nie dawali jej szans na przeżycie. Rozalia jednak cierpliwie znosiła cierpienie i z pokorą podchodziła do choroby. W tym czasie objawiła się jej Matka Boska i powiedziała, że jej czas jeszcze nie nadszedł, a jej misją jest spełnienie jeszcze wielu dobrych uczynków. Z czasem wyzdrowiała i odzyskała pełnię sił, co rozpatrywane jest w kategoriach cudu.
Kiedy była już zupełnie zdrowa, włożyła zakonny habit i zaczęła walkę z nieprzyjaciółmi kościoła i papieża, wzywając ich do pokuty. Działania te były niezwykle skuteczne, całe miasto, które do tej pory opowiadało się za cesarzem Fryderykiem II – prześladowcą kościoła, przeszło na stronę papieża. Taki obrót sytuacji nie spodobał się lokalnym władzom, więc w konsekwencji św. Rozalia wraz z rodziną została wygnana z miasta. Znalazła schronienie w miejscowości Soriano, tam też wypełniała swoją misję przyciągając do siebie rzesze okolicznych mieszkańców.
Śmierć św. Rozalii
Po śmierci wrogo nastawionych władz Viterbo, św. Rozalia wróciła do rodzinnego miasta, gdzie została serdecznie przyjęta i cieszyła się dużą popularnością. Swoją duchową ścieżkę chciała kontynuować w klasztorze klarysek, te jednak z zawiści odmówiły przyjęcia jej do klasztoru. Jak podają źródła św. Rozalia odpowiedziała im słowami: „Nie chcecie mnie żywej, tym więcej zapragniecie mieć mnie umarłą”. Słowa te okazały się prorocze. Zmarła w 1252 roku, mając zaledwie 18 lat.
Przy grobie św. Rozalii miały miejsce liczne cuda, zakonnice św. Klary dowiedziawszy się o nich zaczęły zabiegać o jej zwłoki. W 1258 roku otrzymały ciało w i nakaz ze strony papieża, aby co roku 4 września czcić jej pamięć. W 1457 roku papież Kalikst III zaliczył ją do grona świętych.
