ŚWIĘTA ADELINA
Patronką wszystkich kobiet o imieniu Adelina jest święta Adela.
Urodziła się ona w okolicach 930 roku jako córka Rudolfa II, który był wówczas królem Burgundii. Jej urodą i wdziękiem zachwycali się wszyscy, którzy mieli przyjemność ją widzieć. Szybko wyszła za mąż za Lotara II, zasiadającego na tronie Włoch. Szczęście Adeli nie trwało jednak długo, ponieważ jej mąż został zamordowany przez margrabię Ivrei. Przejął on wówczas nie tylko całe królestwo, ale zażądał, by Adela wyszła za mąż za jego syna. Kiedy ta odmówiła, wtrącił ją do lochu i traktował jak pospolitego więźnia. Właśnie wtedy Adela postanowiła zawierzyć swój los Bogu. Modliła się żarliwie o pomoc i uwolnienie, aż w końcu Bóg wysłuchał jej próśb. Udało jej się uciec do zamku w Kanossie, a kiedy cesarz Otton I dowiedział się o losie Adeli postanowił jej pomóc.
Jak wielu mężczyzn, nie potrafił oprzeć się jej urodzie więc szybko pojął ją za żonę. Związek był bardzo szczęśliwy, Adela zapomniała o wcześniejszych krzywdach i świetnie czuła się przy boku kochającego ją Ottona. Owocem tej miłości był późniejszy cesarz Otton II. Adela nie zapomniała jednak o Bogu i o tym jak bardzo jej w życiu pomógł, szerzyła więc wiarę chrześcijańską, dbała o poddanych, nakazała budowanie kościołów i klasztorów. Mimo wielkiego bogactwa, pozostała na zawsze osobą skromną, dobrą i pobożną. Gdy zmarł jej mąż, a koronę przejął ich syn, pomagała mu w sprawowaniu mądrych rządów. Wszystko było w porządku aż do momentu, kiedy to młody Otton II poślubił grecką księżniczkę Teofanię, za której namową wygnał matkę z królestwa.
Zrozpaczona Adela udała się wówczas do króla Burgundii, którym był jej ukochany brat. Szybko okazało się jednak, że bez porad swojej matki, Otton II nie potrafi dobrze zarządzać krajem. Poddani i doradcy zmusili go, by spróbował sprowadzić ją z powrotem, co szybko uczynił. Przeprosił matkę i przyznał, że popełnił ogromny błąd słuchając swojej zachłannej żony. Adela wróciła więc i przez kolejne trzy lata pomagała synowi sprawować władzę we Włoszech. Kiedy ten nagle zmarł, rządy przejęła Teofania, z którą z oczywistych względów Adela nie była w dobrych stosunkach. Los chciał jednak, że także synowa Adeli zmarła przedwcześnie, osierocając syna Ottona III. Cesarscy doradcy postanowili, że w tej sytuacji najlepiej będzie jeśli mądra i doświadczona Adela przejmie władzę w kraju aż do momentu kiedy jej wnuk osiągnie pełnoletność. Tak też się stało. Kiedy Otton III dorósł i objął rządy, Adela mogła odsunąć się od polityki i zacząć przygotowywać się do śmierci. Czas ten spędzała na modlitwie i pogłębianiu swojej wiary. Zmarła w 999 roku w klasztorze Selz.
