ŚWIĘTY BAZYLI
Święty Bazyli na świat przyszedł w zamożnej oraz wpływowej rodzinie w IV wieku. Jego rodzice byli także ludźmi wierzącymi, syna wychowywali więc na bogobojnego katolika. Ojciec Bazylego prowadził szkołę, do której, poza innymi dziećmi, uczęszczał również jego syn. Naukę kontynuował później w znakomitych placówkach oświatowych w Atenach i Konstantynopolu.
Na studiach poznał uznanego potem za świętego – Grzegorza. Mężczyzn połączyły wspólne poglądy na wiele spraw oraz gorliwa wiara. Wkrótce zmarł ojciec Bazylego, co zmusiło go do powrotu w rodzinne strony. Objął po ojcu szkołę, a sam nauczał retoryki. By przybliżyć się do Boga, przyjął chrzest i coraz więcej czasu spędzał na modlitwie. Niedługo potem, rodziną wstrząsnęła kolejna tragedia, którą była śmierć jednego z braci Bazylego. Po tym wydarzeniu, postanowił wybrać się w podróż do ośrodków życia pustelniczego na Wschodzie.
Gdy wrócił do domu, miał już pewność, że swoje życie poświęcić chce w całości Bogu. Rozdał więc potrzebującym swój majątek i zamieszkał w pustelni nad rzeką Iris. Po jakimś czasie, dołączył do niego Grzegorz i od tej pory prowadzili wspólnie życie skromne, oparte na pokucie, ascezie oraz modlitwie. Bazyli spisał w tym okresie wiele znakomitych dzieł, które potem stały się podwalinami reguły zakonu bazyliańskiego.
Mając nieco ponad trzydzieści lat, Bazyli wziął udział w synodzie na którym doceniono jego elokwencję, mądrość i umiejętność formułowania trafnych argumentów. Jakiś czas później, udzielono mu więc świeceń kapłańskich i mianowano arcybiskupem Cezarei. Bazyli spełniał się w nowej roli, dbając nie tylko o administrację ale też o wiernych, ubogich oraz pielgrzymów. Był kapłanem mądrym, skromnym, potrafiącym przemawiać i lubiącym ludzi. Gdy więc w 379 roku zmarł, miasto na długi czas pogrążyło się więc w żałobie.
Święty Bazyli jest patronem zakonu bazylianów oraz sióstr Świętego Krzyża.
