ŚWIĘTA BENITA
Patronką kobiet noszących to imię jest święta Benedykta.
Święta Benedykta na świat przyszła pod koniec 1791 roku, we włoskim miasteczku Langasco, położonym nieopodal Genui. Gdy miała kilka lat, jej rodzice postanowili przenieść się do Pawii. By poprawić nieco swoją sytuację finansową, nabyli tam mały sklepik i rozpoczęli handel warzywami. Byli ludźmi pobożnymi, więc dzieci wychowywali w wierze katolickiej, opowiadając im o Bogu, ucząc modlitw i tłumacząc cierpliwie co jest grzechem, a co czynem miłym Panu. Nic więc dziwnego, że Benedykta szybko poczuła powołanie i z całego serca pragnęła wstąpić do klasztoru.
Sprzeciwiali się temu jednak jej rodzice, ponieważ mieli już na oku odpowiedniego kandydata na męża dla swojej córki. Był nim Giovanni Battista Frassinello. Ślub młodych odbył się gdy Benedykta miała 24 lata. Z czasem pokochała ona swojego męża, Giovanni był bowiem mężczyzną podobnie jak ona, głęboko wierzącym i obdarzonym dobrym sercem.
Pewnego dnia Benedykta przeżyła objawienie, które jasno wskazywało jej drogę. Miała poświęcić się służbie Bogu i bliźnim, a osobą która miała jej w tym pomóc, miał być Giovanni. Małżonkowie postanowili od tej pory żyć w czystości. By móc lepiej zrozumieć wolę Boga, udali się do sanktuarium maryjnego, gdzie spędzili wiele godzin na wyciszeniu i modlitwie. Zrozumieli wówczas, że powinni rozstać się i wstąpić do zakonów. Tak też zrobili – Benedykta dołączyła do sióstr urszulanek, a Giovanni wstąpił do ojców somasków.
Benedykta szybko zrozumiała jednak, że tym co powinna robić, nie jest kontemplacja i zamykanie się w klasztorze, a żywa, prawdziwa pomoc ludziom. Wróciła do Pawii, gdzie mimo wielu przeciwności losu, otworzyła ośrodek pomocy dla młodych dziewcząt. Szybko przyłączył się do niej także Giovanni, pomagając jej w codziennych czynnościach.
Ośrodek szybko się rozrastał, Benedykta postanowiła więc wraz z mężem i kilkoma zaufanymi współpracownicami, wyjechać do miasta Ronco Scrivia gdzie założyła nowy obiekt, podobnie jak pierwszy – skupiający się na pomocy młodym dziewczynom. Praca Benedykty zaczęła być doceniana i dzięki pomocy ludzi, udało jej się otwierać nowe placówki, takie jak chociażby sierocińce, szkoły czy kolegia. Chcąc zachować trwałość swojego dzieła, założyła Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek od Opatrzności, które w 1856 roku z radością zatwierdził arcybiskup Genui.
Święta do końca życia oddawała się pracy, roztaczała opiekę nad bezdomnymi, potrzebującymi i chorymi. Nie dzieliła ludzi na lepszych i gorszych, kochała wszystkich jednakowo i dziękowała Bogu za pomoc w uczynieniu jej życia lepszym i daniu wskazówek. Zmarła 21 marca 1858 roku – już w tym dniu uznana przez swoich podopiecznych i współpracowników za świętą. Jej Zgromadzenie Benedyktynek od Opatrzności, istnieje do dnia dzisiejszego i nadal pomaga wszystkim potrzebującym. Jej kanonizacji dokonał w 2002 roku ówczesny papież – Jan Paweł II.
