Benon

ŚWIĘTY BENON

Święty Benon na świat przyszedł na początku XI wieku w arystokratycznej, bogatej rodzinie. Rodzice dbając o jak najlepsze wykształcenie dla syna, posłali go do szkoły prowadzonej przez benedyktynów z Hildesheim. Poza wiedzą i manierami, wpoili mu oni też wartości religijne, nic więc dziwnego, że Benon szybko poczuł powołanie i sam zapragnął być zakonnikiem.

Święcenia kapłańskie przyjął około roku 1040, a niedługo potem mianowany został na opata klasztoru benedyktynów. Świadczyło to nie tylko o jego ponadprzeciętnej wierze, ale również o mądrości i zdolnościach organizatorskich. Po jakimś czasie, awansował jeszcze wyżej – na biskupa miasta Miśni, które położone było w Saksonii.

W tym czasie krajem targać zaczęły konflikty pomiędzy papieżem, a cesarzem. Spytany o swoje zdanie, Benon bez wahania opowiedział się po stronie papieża, za co cesarz nakazał odebrać mu wszystkie dobra biskupie i zająć diecezję. Benon zmuszony został wówczas opuścić kraj i w ukryciu poczekać aż sytuacja nieco się uspokoi. W końcu cesarz wrócił do swojego zamku, zmuszony do tego klątwą nałożoną przez papieża.

Benon powrócił do swoich obowiązków i żył spokojnie, aż do momentu gdy cesarz ponownie rozpoczął prowadzić otwarty konflikt z papieżem. Na Stolicy Apostolskiej pojawił się antypapież, którego Benon nie chciał uznać, opowiadając się za prawowitym następcą Grzegorza VII, którym był Urban II.

Benon podczas swojego długiego, niemal dziewięćdziesięcioletniego życia, bardzo przysłużył się Kościołowi. Przywrócił kościelne prawo karne i naprawił błędy administracyjne. Przekazy głoszą, że dzięki jego wstawiennictwu, działy się cuda, takie jak chociażby uzdrowienia oraz nawrócenia.

Święty Benon zmarł w 1106 roku. Jego kanonizacji dokonał w 1523 roku, ówczesny papież – Hadrian VI.