Blanka

Święta Blanka

Święta Blanka na świat przyszła w roku 1188 w Hiszpanii. Jej matką była Eleonora Angielska, a ojcem król Kastylii – Alfons VIII. Byli oni ludźmi zamożnymi i wpływowymi, a jednocześnie bardzo wierzącymi, bogobojnymi, życzliwymi i troskliwymi. W duchu katolickim, wychowywali więc też swoją ukochaną córkę. Od najmłodszych lat wpajali jej miłość do Boga, skromność i posłuszeństwo. Chcąc dla niej jak najlepszego losu, oddali jej rękę najlepszemu kandydatowi, jakiego znaleźli. Tak więc już w wieku 12 lat, Blanka wyszła za mąż za następce tronu francuskiego – Ludwika VIII.

Otoczona przez swojego męża nie tylko bogactwem ale i miłością, szacunkiem i troską, szybko doczekała się potomka, który otrzymał imię po ojcu. Wkrótce Ludwik VIII został królem, a Blanka królową. Niestety już trzy lata po narodzinach pierwszego syna, przedwcześnie zmarł mąż Blanki, korona Francji przekazana została więc Ludwikowi IX. Ze względu na to, że był on jeszcze dzieckiem, w jego imieniu rządziła Blanka. Była ona dobrą, hojną i mądrą władczynią, świetnie radziła sobie także z buntami i kryzysami. Wychowywała swojego syna do roli króla, przekazując mu swoją wiarę, miłość do ludzi, wewnętrzną mądrość i roztropność.

Gdy Ludwik IX osiągnął pełnoletniość, matka oficjalnie przekazała mu władzę. Przejmowała potem jeszcze jednak rządy gdy jej syn wyjeżdżał na wyprawy krzyżowe. Pomagała Ludwikowi do momentu aż nie poczuła, że zaczynają opuszczać ją siły. Ostatnie lata swojego życia spędziła w zakonie cystersów, przygotowując się na spotkanie z Bogiem. Zmarła w 1252 otoczona najbliższymi i kochającymi ją ludźmi.