ŚWIĘTY BRUNO
Święty Bruno na świat przyszedł około roku 1030 w Kolonii. Jego rodzice byli ludźmi bardzo wpływowymi i zamożnymi, toteż ich dzieciom nigdy niczego nie brakowało. Bardzo ważne dla nich było świetne wykształcenie i jak najlepsze wychowanie, więc Bruno kończył najlepsze szkoły, a jego nauczycielami byli najlepsi z najlepszych. Widząc wielką wiarę młodzieńca, rodzice zachęcili go by wstąpił na ścieżkę duchowieństwa.
W 1048 roku, Bruno został więc kanonikiem, a niespełna siedem lat później przyjął święcenia kapłańskie. Jego mądrość i wielkie zaangażowanie szybo dostrzegł biskup Reims, który nosił imię Manasses I. Poprosił młodego księdza, by ten zgodził się prowadzić szkołę katedralną i przekazywać swoją wiedzę nowym pokoleniom duchownych. Bruno bez zastanowienia zgodził się na propozycję biskupa. W szkole spędził ponad 20 lat, a następnie Manasses I mianował go swoim kanclerzem. Gdy Bruno bliżej poznał zwyczaje swojego przełożonego, szybko zorientował się, że biskup handluje urzędami, sakramentami i innymi dobrami duchowymi. Natychmiast wystąpił przeciw niemu, przez co stracił nie tylko posadę, ale i cały swój majątek.
Około roku 1080 powrócił do rodzinnego miasta, w którym zaproponowano mu biskupstwo. Zniesmaczony jeszcze zachowaniem Manassesa I, Bruno odmówił jednak tej godności. Zebrał swoich uczniów i wyruszył do francuskiego miasta Grenoble, gdzie biskupstwo obejmował w tym czasie wychowanek Bruna – uznany potem za świętego – Hugo. Bardzo się ucieszył widząc swojego mistrza, a po wysłuchaniu jego historii, postanowił oddać mu we władanie pustelnię Kartuzję, położoną nieopodal Grenoble. Bruno założył tam klasztor i skromny kościół, które jednak dość szybko bardzo się rozrosły. Kartuza, od tej pory nazywana Wielką – stała się więc kolebką nowego zakonu, zwanego kartuzami.
Około roku 1090, Bruno wezwany został do Rzymu, by doradzać papieżowi Urbanowi II. Zabrał ze sobą kilku najbardziej zaufanych uczniów, z którymi zamieszkał w pobliskim kościele. W tym czasie do Rzymu przybył antypapież, więc Bruno i jego współtowarzysze zostali zmuszeni do ucieczki wraz z flotą króla Normanów – Rogera. Po przybyciu na miejsce, władca postanowił oddać Brunowi kawałek ziemi nazywany przez miejscowych – La Torre, gdzie kapłan założył nową Kartuzję, która o dziwo istnieje do dziś!
Bruno zmarł otoczony oddanymi i kochającymi go współbraćmi w wierze oraz przyjaciółmi w 1101 roku. Gdy ponad 400 lat później, otworzono jego trumnę, okazało się, że ciało jest nienaruszone. To tylko utwierdziło władze kościelne, że jest to święty wybrany przez Boga, któremu należy oddawać cześć. Jego wspomnienie obchodzimy corocznie, 6 października.
