ŚWIĘTY EDWARD
Święty Edward na świat przyszedł około roku 1003 nieopodal Oxfordu. Jego ojciec – Ethelred II był angielskim królem, a matka Emma – normandzką księżniczką. Małemu Edwardowi nigdy więc niczego nie brakowało, a dzieciństwo upływało mu na beztrosce i zabawie. Gdy był młodzieńcem, musiał uciekać do Normandii, ze względu na zamieszki, które targały jego rodzinnym krajem.
Mając około czterdziestu lat, wrócił do Anglii i wstąpił na tron. Kilka lat później, ożenił się z księżniczką Kentu – Edytą. Podwładni kochali swojego króla, który odznaczał się wielką pobożnością, dobrocią i mądrością. Dbał o potrzebujących i chorych, był bardzo hojny i nigdy nie odmawiał pomocy. Wspierał finansowo kościoły i zakony, a większość swojego wolnego czasu spędzał na modlitwie oraz pogłębianiu swojej wiary.
Zmarł w styczniu 1066 roku, a jego ciało spoczęło w katedrze westminsterskiej. Jego kanonizacji dokonał w 1161 roku, papież Aleksander III. Uznawany jest do dziś za patrona Anglii oraz wszystkich brytyjskich królów.
