Eufrozyna

ŚWIĘTA EUFROZYNA

Święta Eufrozyna na świat przyszła na początku XII wieku jako córka księcia połockiego Światosława Wsiesławowicza i księżniczki kijowskiej Zofii. Rodzice nadali jej imię Przedsława, a troszcząc się o jej jak najlepsze wykształcenie, zadbali o doskonałych nauczycieli w postaci mnichów z monasteru w Połocku.

Mnisi poza greką czy łaciną, wpajali jej także wiarę oraz miłość do Boga, co bardzo szybko zaowocowało. Już w wieku dwunastu lat, Przedsława opuściła rodziców i wstąpiła do żeńskiego monasteru, na którego czele stał nie kto inny jak jej ciotka Romana. Dziewczyna przyjęła imię Eufrozyna i od tej pory całkowicie oddała się Bogu oraz Kościołowi. Ze względu na wykształcenie oraz zdolności organizatorskie, Eufrozyna zajęła się przepisywaniem ksiąg liturgicznych, korespondencją z duchownymi dostojnikami i sprawami administracyjnymi.

Gdy miała nieco ponad dwadzieścia lat, założyła klasztor żeński, którego biblioteki pękały w szwach, a chętnych dziewcząt było tyle, że przerosło to najśmielsze oczekiwania Eufrozyny. Kolejny jej klasztor, tym razem męski powstał około roku 1160, czyli jakieś trzydzieści lat po powstaniu żeńskiego. Były one nie tylko ośrodkami życia duchowego ale także kulturowego oraz rzemieślniczego. Nie chcąc liczyć bowiem tylko na datki zamożnych ludzi, Eufrozyna namawiała swoich podopiecznych by pracowali, przepisując księgi, wyrabiając biżuterię czy kopiując ikony. Niestety zarówno klasztor męski jak i żeński zostały zniszczone w XIII wieku przez Litwinów.

Eufrozyna zamówiła do klasztoru niezwykle drogocenny przedmiot, którym miał być wysadzany złotem, srebrem i szlachetnymi kamieniami. Zaginął on jednak podczas II Wojny Światowej. Do dnia dzisiejszego poszukiwacze próbują go odnaleźć jednak póki co, bezskutecznie.

Zmarła podczas pielgrzymki do Jerozolimy, mając około siedemdziesiąt lat. Została ogłoszona świętą przez rosyjski Kościół prawosławny w 1910 roku.