ŚWIĘTA FELICJA
Błogosławiona Felicja na świat przyszła w 1378 roku we włoskim Mediolanie. Jej rodzice należeli do grupy zamożnych i wpływowych szlachciców, więc początkowo Felicja i jej dwójka rodzeństwa, żyli beztrosko i szczęśliwie. Niestety, gdy Felicja była jeszcze dzieckiem, jej matka i ojciec zginęli tragicznie, a dzieci w ułamku sekundy stały się sierotami. Zdarzenie to wywarło wielki wpływ na dalsze życie Felicji. Postanowiła ona poświęcić je w całości Bogu, pomocy potrzebującym i pogłębianiu swojej wiary.
Gdy miała dwadzieścia dwa lata, wstąpiła do zakonu klarysek, który znajdował się w jej rodzinnym Mediolanie. Szybko w jej ślady poszła również jej siostra i brat, którzy swoje życie także powierzyli Bogu. Felicja prowadziła życie skromne, wypełnione modlitwą, pokutą oraz ascezą. Jej zaangażowanie zostało docenione i przełożone mianowały ją przeoryszą. To właśnie pod jej okiem, zakon mediolańskich klarysek zaczął rosnąć w siłę i rozwijać się. Widząc jej umiejętności organizatorskie, księżna Pesaro ufundowała nowy klasztor i poprosiła Felicję, by objęła nad nim opiekę.
Felicja wraz z kilkoma swoimi zaufanymi siostrami, wyruszyła do Pesaro i stworzyły nowy, wspaniały klasztor. Felicja była jego przełożoną aż do śmierci, czyli przez cztery lata. Zmarła w opinii świętości, przeżywszy sześćdziesiąt sześć lat. Ludzie, którzy pielgrzymowali do jej grobu, doświadczali wielu łask i uzdrowień, co tylko umocniło jej kult. Do kręgu błogosławionych, oficjalnie dodał ją papież Pius VII w 1807 roku.
