ŚWIĘTA HALSZKA
Jako, że imię Halszka postało od słowiańskiej wersji imienia Elżbieta, właśnie tą świętą traktuje się jako patronkę Halszek.
Święta Elżbieta przyszła na świat w 1207 roku w Bratysławie. Była córką króla Węgier – Andrzeja II i Gertrudy – siostry świętej Jadwigi Śląskiej. Od najmłodszych lat, Ela odznaczała się ogromną pobożnością, dobrym sercem i chęcią pomocy każdemu kto jej potrzebował. Ojciec oddał jej rękę Ludwikowi, który był synem księcia Turyngii. Stało się to, kiedy Elżbieta miała zaledwie 4 lata. Aby zbliżyć do siebie dzieci, rodzice postanowili o tym, że powinny wychowywać się one razem, na jednym zamku. Jak się później okazało, był to świetny pomysł, ponieważ Elżbieta i Ludwik bardzo się polubili, a z czasem nawet pokochali. Byli nierozłączni, oraz bardzo sobie oddani i widać było ogromną więź między nimi.
Do ślubu Elżbiety i Ludwika doszło około roku 1221, a więc wtedy, gdy byli już nastolatkami. Ich małżeństwo było bardzo szczęśliwe i zgodne. Zakochani w sobie młodzi ludzie, doczekali się trójki dzieci – Hermana, Zofii i Gertrudy. Niestety idylla nie trwała długo… W 1227 zmarł przedwcześnie Ludwik, zostawiając zrozpaczoną Elżbietę z trójką małych dzieci. Gdy minął pierwszy szok, Elżbieta zabrała dzieci i wyjechała do niemieckiego miasta Marburg. To w tym okresie, bardzo zbliżyła się do Boga. Ufundowała szpital, w którym często pełniła rolę pielęgniarki i pomagała na kuchni. W wolnych chwilach oddawała się modlitwie i studiowaniu Słowa Bożego. Kiedy poznała franciszkanina imieniem Rudiger, postanowiła oddać wszystkie swoje dobra materialne potrzebującym, a sama wstąpiła do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Ostatnie lata swojego życia spędziła w wielkim ubóstwie, oddając się pomocy chorym i modlitwie. Zmarła w 1231 roku, a niedługo po pogrzebie, w okolicy jej grobu zaczęły dziać się cuda. Ludzie przyjeżdżali więc w to miejsce by doświadczyć bożej łaski.
Kanonizacji świętej Elżbiety dokonał w 1235 roku, ówczesny papież Grzegorz IX. Jest ona patronką Niemiec i Węgier oraz kilku zakonów.
