ŚWIĘTA HENRYKA
Błogosławiona Henryka żyła w drugiej połowie XVIII wieku we Francji. Jako kobieta bardzo wierząca, szybko poczuła powołanie i wstąpiła do zakonu karmelitanek. Zamieszkała w klasztorze w Compiègne. Do czasu wybuchu antykatolickiej rewolucji francuskiej, jej życie było spokojne, wypełnione modlitwą, opieką nad najuboższymi oraz pomocą w klasztorze.
Wszystko zmieniło się jednak gdy w 1792 roku, władze nakazały zamknąć klasztor. Siostry zmuszono do przywdziania świeckich ubrań i wyrzucono na bruk. Kobiety podzieliły się na cztery grupy i zamieszkały niedaleko siebie. Mogły dzięki temu się komunikować, wspierać i pomagać sobie na wzajem.
Dwa lata później, władze odkryły, że siostry nadal żyją we wspólnocie, modlą się i przestrzegają reguł zakonnych. W związku z tym, wydano nakaz ich aresztowania, a kilka dni później ścięto je w centrum Paryża. Idąc na śmierć, śpiewały antyfonę ku czci matki Boskiej – Salve Regina. Ich ciała wrzucono do zbiorowego grobu na paryskim cmentarzu Picpus.
Błogosławiona Henryka była jedną z szesnastu sióstr, które zginęły wówczas za wiarę. Ich beatyfikacji dokonał w 1906 roku papież Pius X.
