Hiacynta

ŚWIĘTA HIACYNTA

Święta Hiacynta na świat przyszła w 1585 roku we włoskim miasteczku Viterbo. Na chrzcie otrzymała imię Klarysa, a jej rodzicami byli Marek Antoniusz i Oktawia Orsini. Wychowywana na książęcym dworze nie wiedziała co to bieda, żyła dość swobodnie, a wolny czas spędzała na zabawie i przyjemnościach. Gdy miała dziewiętnaście lat, ojciec postanowił posłać ją do klasztoru klarysek gdzie od kilku lat przebywała już też jej siostra Ginewra.

Tam, wraz ze święceniami przyjęła imię Hiacynta. Mimo surowych zasad panujących w klasztorze, Hiacynta nadal bawiła się w najlepsze. Przyjmowała gości, wyprawiała przyjęcia i migała od obowiązków. Pewnego dnia, Bóg zesłał na nią jednak straszną chorobę, która na długi czas przykuła ją do łóżka. To właśnie wtedy nastąpiło jej nawrócenie. Zobaczyła, że przyjaciele przestali ją odwiedzać, a mimo trosk, które im przysporzyła, dbały o nią tylko siostry.

Hiacynta obiecała Bogu, że jeśli pomoże jej wyzdrowieć, całkowicie zmieni swoje dotychczasowe zachowanie i postara się być dobrym człowiekiem. Niedługo potem, faktycznie poczuła się lepiej, wstała z łóżka i rozpoczęła nowy etap w swoim życiu.

Od tej pory Hiacynta stała się przykładną chrześcijanką – pomagała potrzebującym, głosiła Słowo Boże, modliła się i pomagała siostrom w klasztorze. Wykorzystując rodzinny majątek wspierała przytułki, szpitale i stowarzyszenia o charakterze charytatywnym. Bóg obdarzył ją też darem ekstaz oraz czytania w sumieniach ludzkich.

Święta Hiacynta zmarła 30 stycznia 1640 roku. Podczas jej pogrzebu działy się ponoć różne cuda, które tylko umocniły przekonanie o jej świętości. Jej oficjalnej kanonizacji dokonał w 1807 papież Pius VII.