Jacek

ŚWIĘTY JACEK

Święty Jacek na świat przyszedł w roku 1183 we wsi Kamień Śląski. Od początku charakteryzował się inteligencją, zaradnością, sprytem, życzliwością wobec ludzi oraz ogromną wiarą. Jego rodzice byli ludźmi zamożnymi i wpływowymi, więc zadbali o jak najlepsze wykształcenie dla syna. Początkowo uczęszczał do szkoły katedralnej w Krakowie, a następnie swoją wiedzę teologiczną zgłębiał na uniwersytecie we Włoszech lub w Paryżu (tu źródła nie są zgodne).

Po powrocie do Polski przyjął święcenia kapłańskie i został kanonikiem krakowskim. Wkrótce, biskup krakowski, którym w tym czasie był krewny Jacka – Iwo wezwany został do Rzymu przez świętego Dominika, by wspólnie nadzorować rozwój nowego zakonu – dominikanów. W swoją podróż, Iwo zabrał także Jacka, który na miejscu był świadkiem wielu cudów, jakie zdarzały się w otoczeniu świętego Dominika. Młody kanonik stwierdził szybko, że to właśnie tu jest jego miejsce, a święty Dominik powinien być jego duchowym przewodnikiem.

W 1219 roku, Dominik wysłał Jacka do bolońskiego klasztor Zakonu Kaznodziejskiego, w którym miał dokończyć nauki. Dwa lata później, los skierował Jacka z powrotem do Polski, gdzie przez kolejne lata pilnował powstawania nowych kościołów i szerzenia wiary chrystusowej. Później uczestniczył w różnych wyprawach misyjnych, między innymi tej do pogańskich wówczas Prus.

Jacek zmarł 15 sierpnia 1257 w Krakowie, wśród szanujących i kochających go ludzi. Jego grób otoczony był od początku wielką czcią. Jego kanonizacji dokonał w 1594 roku papież Klemens VIII. Święty Jacek jest patronem Polski, Krakowa i kilku diecezji.