ŚWIĘTA KLAUDYNA
Święta Klaudyna Thevenet na świat przyszła 30 marca 1774 roku we francuskim mieście Lyon. Jej rodzice nie byli jakoś specjalnie zamożni, kochali jednak każde ze swojej siódemki dzieci i starali się im zapewnić jak najlepszy byt. Cała rodzina odznaczała się ogromną wiarą w Boga. Dzieci przyjmowały sakramenty, były uczone modlitw i wpajano im co jest grzechem, a co czynem miłym Panu.
Gdy we Francji wybuchła Rewolucja, Klaudyna miała zaledwie kilkanaście lat. Pewnego dnia, wrogie wojska schwytały jej braci, którzy zaraz przed straceniem, wypowiedzieli słowa „Przebacz im, jak i my przebaczamy”. Miały one odcisnąć piętno na całym późniejszym życiu naszej świętej.
Po śmierci braci, Klaudyna poświęciła się pomocy ofiarom krwawej rewolucji francuskiej. Dokarmiała głodnych, opiekowała się osieroconymi dziećmi, opowiadała ludziom o Bogu i organizowała wieczorki modlitewne. Przełomowym momentem jej życia był dzień gdy ojciec Andre Coindre znalazł w kościele dwie zziębnięte i wystraszone dziewczynki. Bez zastanowienia oddał je pod opiekę Klaudynie, widząc jak troskliwie zajmuje się każdym potrzebującym. Był to nieoficjalny początek stowarzyszenia Association de Sacre-Coeur, na którego czele stanęła Klaudyna.
W wieku czterdziestu czterech lat, Klaudyna wraz z kilkoma innymi towarzyszkami założyła Zgromadzenie Sióstr Jezusa i Maryi. Pięć lat później, gdy zostało ono oficjalnie zatwierdzone przez Kościół, stanęła na jego czele. Przyjęła imię Maria od św. Ignacego, a rolę przełożonej klasztoru, pełniła do śmierci.
Zgromadzenie Klaudyny dawało schronienie dziewczętom aż do momentu gdy skończyły 20 lat. Odbierały tam gruntowne wykształcenie, miały dach nad głową, dostawały kilka posiłków dziennie i były uczone jak radzić sobie w życiu.
Klaudyna zmarła 3 lutego 1837 roku, przeżywszy ponad sześćdziesiąt lat. Jej ostatnimi słowami miały być: Jak dobry jest Bóg. Jej kanonizacji dokonał w 1993 roku, Papież Jan Paweł II.
