Marcela

ŚWIĘTA MARCELA

Święta Marcela na świat przyszła w IV wieku naszej ery, najprawdopodobniej pomiędzy 325, a 335 rokiem. Jej rodzina była bardzo bogata i wpływowa, więc małej Marceli nigdy niczego nie brakowało. Gdy dziewczynka miała kilka lub kilkanaście lat, do jej rodzinnego domu wprowadził się patriarcha Atanazy z Aleksandrii, który został wygnany ze swojej ojczyzny. Wieczorami opowiadał całej rodzinie o swoich losach, o wierze i egipskich mnichach, którzy żyli w ascezie. Marcela szybko postanowiła, że sama także chce poświęcić swoje życie Bogu i podobnie do mnichów z opowieści Atanazego, poddać się ascezie.

Rodzice mieli dla niej jednak inne plany. By poszerzyć rodzinny majątek, postanowili wydać ją za mąż za człowieka z zamożnego rodu. Mimo sprzeciwów, Marcela w końcu spełniła prośbę ojca i porzucając swoje marzenia i plany, stanęła na ślubnym kobiercu. Po kilku miesiącach jednak, nagle zmarł jej mąż. Rodzina znalazła dla niej nowego wybranka, jednak tym razem Marcela postawiła już na swoim. W rodzinnym domu w Awentynie, założyła asceterium, w którym wraz z przyjaciółmi oddawała się modlitwie, studiowaniu Pisma Świętego, uczynkom miłosiernym i pokucie.

Duchowym przewodnikiem Marceli był uznany potem za świętego – Hieronim. Połączyła ich wielka wiara i chęć jej propagowania. Kiedy tylko mogli, spotykali się, a gdy Hieronim wyjechał z Rzymu, systematycznie pisywali do siebie listy. Gdy około 410 roku, żołdacy Alaryka plądrowali Rzym, Marcela zmuszona była wraz ze swoimi towarzyszkami schronić się za murami bazyliki świętego Pawła. Niedługo potem zmarła.