ŚWIĘTA SOFIA
Patronką kobiet noszących to imię jest święta Zofia.
O świętej Zofii wspomina wiele przekazów historycznych, często jednak są one ze sobą bardzo sprzeczne. Przyjmuje się, że żyła ona pod koniec pierwszego lub w drugim wieku naszej ery w Rzymie. Była wdową z trzema córkami, które nosiły bardzo oryginalne imiona. Najstarsza nazywała się Wiara, środkowa – Nadzieja, a najmłodsza nosiła imię Miłość.
W owych czasach, Rzymem rządził srogi i nienawidzący chrześcijan – Hadrian. Mordował on z zimną krwią wszystkich, którzy przyznawali się do wiary w Boga. Kiedy Zofia odmówiła publicznie pokłonienia się posągowi bogini Diany, Hadrian nakazał przyprowadzić przed swoje oblicze jej córki. Cesarz ponowił prośbę, jednak Zofia za nic w świecie nie chciała wyprzeć się wiary, którą uznawała za jedyną właściwą. Musiała więc patrzeć na tortury, którym poddawane były jej dzieci. Wiara umarła w kotle z gotującym się olejem. Nadzieję rozszarpano żelaznymi kleszczami, natomiast Miłość została spalona na stosie.
Według jednych przekazów, Zofia nie była w stanie żyć z tym co się stało i umarła z rozpaczy na grobie swoich córek, według innych poniosła podobnie jak dziewczynki, śmierć męczeńską. Ich szczątki znajdują się w rzymskiej bazylice św. Sylwestra. Święta Zofia jest patronką wszystkich wdów i matek, modlą się do niej także ludzie, których dotknęło jakieś nieszczęście.
