Zygfryd

ŚWIĘTY ZYGFRYD

Święty Zygfryd na świat przyszedł najprawdopodobniej w X wieku na terenie obecnej Anglii. Szybko poczuł powołanie, więc już jako młody chłopak przyjął święcenia kapłańskie, a następnie wstąpił do zakonu benedyktynów by tam poszerzać swoją wiedzę o Chrystusie oraz umiejętności duszpasterskie.

Po pewnym czasie, został wysłany na misję do Norwegii. Towarzyszyć mieli mu trzej jego bratankowie – ksiądz Unaman, diakon Sunaman oraz subdiakon Vinaman, którzy później także zostali uznani za świętych, oraz dwaj mnisi – Grimkel i Jan. Duchowni postawili sobie za cel schrystianizowanie jak największej części ziem norweskich. Pierwsze biskupstwo udało im się założyć w szwedzkiej Skarze.

W 1008 roku, Zygfryd ochrzcił króla Olafa III, który dzięki temu stał się pierwszym, chrześcijańskim władcą Szwecji. Niestety, okazało się, że część pogan zamieszkujące te ziemie wcale nie chce nowej religii. Na znak protestu zamordowali więc bratanków Zygfryda, a ich głowy wrzucili w drewnianej beczce do jeziora. Gdy król dowiedział się o tej zbrodni, chciał skazać na śmierć ludzi, którzy ją wyrządzili, Zygfryd jednak nakazał królowi zaniechać tego planu. Sam okazał miłosierdzie, wybaczając mordercom.

Święty Zygfryd zmarł w 1045 roku. Jego ciało złożono w katedrze szwedzkiego miasta Växjö, którego potem stał się patronem. Kościół katolicki wspomina go 15 lutego.