Zygmunt

ŚWIĘTY ZYGMUNT

Święty Zygmunt na świat przyszedł w V wieku, jako syn burgundzkiego króla – Gundobalda. Już jako młodzieniec, przejął od ojca we władanie część ziem i przez kolejne lata mądrze nimi zarządzał. Po 501 roku przyjął oficjalnie chrześcijaństwo. Był władcą mądrym i dobrym. Ludzie kochali go za szczodrość, chęć pomocy ubogim i wrażliwość.

Z pierwszą żoną, Zygmunt miał syna – Sigeryka. Później związał się z inną kobietą, która na świat również wydała dzieci. Pewnego dnia, ta druga uknuła intrygę, która miała dać pierwszeństwo do tronu jej potomkom. Wmówiła Zygmuntowi, że Sigeryk spiskuje za jego plecami, chcąc przejąć władzę w królestwie. W akcie złości, Zygmunt nakazał udusić swojego pierworodnego, szybko tego jednak pożałował.

Według części podań, po zbrodni, Zygmunt miał przywdziać habit mnicha i spędzić życie na pokucie w jednym z klasztorów. Niestety, zabójstwo młodego następcy tronu, poniosło za sobą konsekwencje w postaci wojny z Teodorykiem Wielkim, który był dziadkiem Sigeryka.

Gdy do Zygmunta doszły słuchy o tym co dzieje się w jego królestwie, postanowił wrócić by uspokoić atmosferę. Niestety wojna rozpętała się na dobre, a przegrały ją wojska Zygmunta. Wówczas zarówno on sam, jak i jego rodzina, zmuszeni zostali do ucieczki. Niestety wytropił ich sprzymierzeniec Teodoryka, który nakazał wrzucić całą rodzinę do bardzo głębokiej studni, co było jednoznaczne ze skazaniem ich na śmierć.

Mimo zbrodni, Zygmunt był pobożnym i dobrym człowiekiem. Odpokutował swoją winę, uznano go więc za świętego i męczennika. Święty Zygmunt jest patronem miasta Płocka. Opiekuje się także Cremony w Lombardii i diecezją Monachium-Fryzynga. Wzywa się go jako orędownika podczas malarii oraz chorób przepukliny.