Barbara

Święta Barbara

Święta Barbara urodziła się w III wieku w starożytnym, hellenistycznym mieście – Nikomedii. Jej rodzice byli poganami, skłonnymi do bałwochwalstwa. Ojciec Barbary, noszący imię Dioskurs, w swoim otoczeniu miał opinię dziwaka, który lubi przemoc i alkohol. Dziewczynka już od początku nie miała więc łatwego życia. W domu się nie przelewało, a codzienne awantury i kłótnie, sprawiały że coraz częściej swój wolny czas spędzała z dala od rodziców.

Przyjaciele Barbary byli chrześcijanami, którzy często rozmawiali między sobą o wierze, naukach Jezusa i cudach, które uczynił. Chcąc, nie chcąc, Basia przysłuchiwała się więc tym opowieściom z coraz większym zainteresowaniem. W pewnym momencie zapragnęła przyjąć chrzest i pogłębiać swoją wiarę. Jednocześnie oddała Bogu swoje serce i czystość. Gdy dowiedział się o tym jej ojciec, wpadł w furię i nakazał jej wyrzec się wiary. Gdy Barbara stanowczo odmówiła, pobił ją, zamknął w domu i postanowił zgłosić władzom, że jego córka jest jednym z wyznawców Jezusa. Należy pamiętać o tym, że w tamtych czasach, władze państwowe walczyły z chrześcijaństwem i prześladowały jego wyznawców, posuwając się do torturowania, a nawet publicznych egzekucji.

Barbara stanęła więc przed sądem, który podobnie jak ojciec, nakazał jej wyrzec się wiary w Boga i oddać cześć pogańskim bóstwom. Kiedy dziewczyna ponownie odmówiła, skazano ją na nieludzkie tortur, a gdy i te zawiodły, na śmierć. Słysząc wyrok, ojciec Barbary poprosił cesarza, o to by sam mógł go wykonać. Bez chwili zastanowienia, ściął córkę mieczem. Miało to miejsce 4 grudnia 236 roku. Zaraz po wykonaniu wyroku, z bezchmurnego nieba, wprost na Dioskursa padł piorun, który natychmiast uśmiercił okrutnego dzieciobójcę.

Barbara patronka

Święta Barbara jest patronką ludzi, którzy narażeni są na nagłą i niespodziewaną śmierć, w tym przede wszystkim górników, marynarzy, hutników, żołnierzy, a także wszystkich więźniów, kowali i kamieniarzy.