Edmund

ŚWIĘTY EDMUND

Święty Edmund Campion na świat przyszedł w 1540 roku, jako syn londyńskiego księgarza. Rodzice szybko dostrzegli w nim wielką inteligencję i potencjał, postanowili więc posłać go do najlepszych szkół by zdobywał wykształcenie, umożliwiające lepszy start w przyszłość. Gdy w 1564 roku z wyróżnieniem ukończył nauki wyzwolone na Oxfordzie, nakazano mu przyjąć akt supremacji, uznający niezależność władz państwowych od Kościoła.

Edmundowi zawsze bliżej było do katolicyzmu niż anglikanizmu, toteż kiedy kilka lat po ukończeniu studiów, wyjechał do Irlandii – oficjalnie wstąpił do kościoła katolickiego. Był przez to prześladowany, a w końcu szykany stały się nie do zniesienia, musiał więc opuścić ojczyznę i udać się do Francji.

Schronienie znalazł w miasteczku Douai, w którym mieściło się jezuickie kolegium, kształcące przyszłych kapłanów. Z wyróżnieniem ukończył tam teologię, a w 1579 roku, przyjął święcenia i oficjalnie został księdzem. Nowicjat odbywał w Czechach, gdzie zajmował się głównie pisaniem kazań. Kilka lat później, wezwany został przez papieża do Rzymu. Grzegorz XIII postanowił walczyć z władzami angielskimi i nakazał swoim księżom przedrzeć się do Anglii i rozpocząć nawracanie ludzi.

Edmundowi udało się dostać do Londynu, gdzie napisał i wydał dzieło pod tytułem Dziesięć mocnych dowodów, iż przeciwnicy Kościoła w porządnej o wierze dyspucie muszą przegrać. Służby szybko jednak odnalazły autora. Edmund postawiony przed oblicze królowej Elżbiety I, twardo stał przy swoich przekonaniach i uznawał ją za władczynię kraju, jednak nie za zwierzchnika Kościoła. Edmund swojego zdania nie zmienił nawet wobec tortur ani groźby śmierci. 1 grudnia 1581 roku, został publicznie powieszony.

Kanonizacji świętego Edmunda dokonał w 1970 roku, ówczesny papież – Paweł VI.