ŚWIĘTY NORBERT
Święty Norbert na świat przyszedł około roku 1080 w Nadrenii. Jego rodzice byli ludźmi bardzo zamożnymi i wpływowymi, więc małemu Norbertowi nigdy niczego nie brakowało. Jako młodzieniec korzystał z życia, był wesoły, lubił zabawy i spotkania z kobietami. Dzięki wysokiemu urodzeniu, został kanonikiem w niemieckim mieście Xanten, a później przeniósł się do Kolonii, gdzie pobierał nauki. Został przyjęty na zamek cesarza Henryka V, gdzie wiódł życie świeckie, pełne spotkań towarzyskich i ziemskich uciech.
Pewnego dnia, gdy zmierzał na zabawę, zerwała się burza, a piorun uderzył prosto w niego. Gdy odzyskał przytomność, zdał sobie sprawę z tego, że był to palec boży, mówiący mu, żeby się opamiętał i rozpoczął życie godne, prawe i skupione na wierze. Wyruszył od razu do Xanten, gdzie wstąpił do zakonu, a potem zamieszkał w klasztorze nieopodal Bonn. Miał wówczas około 30 lat.
Jego życie od tej pory wypełniała modlitwa, nauka i czynienie dobra. Chcąc odpokutować za swoje grzechy, wyruszył do papieża Galazjusza II by prosić go o możliwość wyjazdu na misję. Jako misjonarz, przeszedł pieszo całą Francję, a gdy dotarł do miasta Valencinnes, postanowił odwiedzić swojego przyjaciela z młodzieńczych lat – biskupa Burkarda. Gdy zebrał siły do dalszej drogi, pożegnał kompana, dziękując mu za gościnę i wyruszył w kierunku Loan. Tam założył nowy zakon, który potem nazwany został norbertańskim. Miał on surowe zasady, mnisi przestrzegać mieli postu, milczeli i przyjmowali do siebie wszystkich podróżnych i potrzebujących.
W 1126 roku Norbert mianowany został arcybiskupem magdeburskim. Swoje nowe obowiązki pełnił z wielkim zaangażowaniem i konsekwencją. Dostojnicy kościelni doceniali go za odwagę, wielką wiarę, życzliwość i umiejętność wprowadzania nowych zasad.
Święty Norbert zmarł w 1134, mając trochę ponad pięćdziesiąt lat. Jego kanonizacji dokonał w 1582 roku, ówczesny papież – Grzegorz XIII. Jego ciało do dziś spoczywa w Pradze. Jest patronem czeskiej Pragi, zakonu norbertanów, sióstr norbertanek oraz wszystkich wspólnot jego imienia.
