ŚWIĘTA KINGA
Święta Kinga przyszła na świat w 1234 roku w królewskiej rodzinie. Jej ojcem był król węgierski – Bela IV, a matką Maria, która była potomkinią bizantyjskiego cesarza Teodora I. Jako dziecko, Kinga przebywała na dworze królewskim w Ostrzyhomiu. Rodzice zadbali o jej świetne wykształcenie i o to, by wyrosła na osobę głęboko wierzącą. Kiedy Kinga była nastolatką, jej ojciec oddał jej rękę Bolesławowi Wstydliwemu. Ze względu na małoletność obydwojga narzeczonych, do ślubu dojść miało jednak dopiero za kilka lat. Aby jednak młodzi mieli szansę lepiej się poznać, rodzice postanowili o tym, że dzieci będą wychowywać się na jednym zamku w Sandomierzu. Jak się okazało, był to świetny pomysł, ponieważ zrodziła się między nimi ogromna przyjaźń, a potem także uczucie.
Był to niebezpieczny okres, w którym coraz częściej dochodziło do najazdów Tatarów. Ze względu na niebezpieczeństwo, rodzice Kingi i Bolesława, postanowili przydzielić im opiekunów i wysłać do Krakowa. Niestety, szybko okazało się, że dzieci i tam nie są bezpieczne. Kiedy wojska polskie w 1241 roku poniosły porażkę pod Chmielnikiem, opiekunowie Kingi i Bolesława postanowili wyjechać z nimi na Węgry. Przez kilka lat, księżniczka i książę przenoszeni byli z miejsca na miejsce, aż w końcu w 1243 roku powrócili do Krakowa. Na miejscu okazało się jednak, że zamki ich rodzin były tak zniszczone przez Tatarów, że nie dało się w nich mieszkać. Wyruszyli więc do jedynego ocalałego zamku, położonego w Pieninach. Tam przysięgli sobie w ramach podziękowania Bogu, za utrzymanie przy życiu, że obydwoje na zawsze utrzymają czystość.
Ślub Kingi i Bolesława odbył się w 1247 roku. Młodzi otrzymali od rodziców bardzo dużo pieniędzy, które sprawiły, że ich życie miało być dostatnie i spokojne. Kinga nie raz odwiedziła jeszcze rodzinne Węgry, z których sprowadziła górników, którzy to w 1251 roku dokonali odkrycia soli w Bochni. Bolesław zajął się odbudową zniszczonego przez Tatarów kraju, w czym finansowo bardzo pomogła mu żona. W geście wdzięczności, Bolesław oddał jej pod władanie ziemię sądecką i od tej pory razem rządzili swoimi królestwami. Byli opiekuńczymi, sprawiedliwymi i bogobojnymi władcami, których bardzo cenili poddani. Poza tym, wspierali oni bardzo kościoły i zakony na terenie Polski.
W 1279 roku zmarł Bolesław. Kiedy Kinga odbyła już żałobę i pozbierała się po nagłej śmierci ukochanego męża, postanowiła zrezygnować z władania i zająć się sprawami duchowymi. W tym okresie bardzo przybliżyła się do Boga, spędzała godziny na modlitwie i studiowaniu Słowa Bożego. Wstąpiła do klasztoru w Starym Sączu i od tej pory żyła bardzo skromnie i w całości oddała się posłudze Stwórcy.
Święta Kinga zmarła otoczona swoimi umiłowanymi siostrami zakonnymi w roku 24 lipca 1292. Jej kanonizacji dokonał 16 czerwca 1999 papież Jan Paweł II. Święta Kinga jest patronką nie tylko Polski, ale i Litwy oraz górników wydobywających sól, ludzi ubogich i samorządowców.
